Nu moet mij toch even iets van het hart. De werkdruk van de pastores wordt echt te groot.
Eén keer per maand wordt in onze kerk het Allerheiligste uitgesteld. Dat is in een normale maand, want in mei of juni valt Sacramentsdag en die maand wordt dus twee keer het allerheiligste uitgesteld. Dat duurt meestal vijf tot zeven minuten. Daarna wordt koffie gedronken - dat duurt één tot anderhalf uur.
Aan de koffietafel bespreken we wie er allemaal niet zijn - Piet heeft een baan, Marie is geopereerd aan beide voeten, Annabel wordt morgen geopereerd aan haar pols en Kees en Mien zijn twee maanden met de camper op vakantie.
Dan komt de pastoor binnen: "Jongens, het laatste nieuws, het laatste nieuws!". Zonder op te kijken van zijn telefoon tovert hij een grote lunchbox op tafel waar één boterham met kaas uitkomt. Een kop koffie wordt hem toegeschoven. Ik vraag me af wat het nieuws kan zijn, weer iets met voetbal, zoals die keer op de begraafplaats toen tijdens het wachten op de stoet Boulahrouz gestopt bleek te zijn met voetballen.
"Er is een baby geconsacreerd".
Ik wist niet meteen wat dat betekende. Is de doop ook een consacrament? De pastoor leest verder over de (andere) pastoor die, in plaats van de baby te dopen, hem had geconsacreerd alsof het Heilig Brood was.
Zou dit de wederkomst van de Christus inluiden, vraag ik mij af? Is deze mens dan nu daadwerkelijk Jezus?"
"Je gaat toch geen exorcisme doen om Onze Lieve Heer uit te drijven. Dat voelt niet goed aan," leest de pastoor verder. Inderdaad, waarom zou je dat doen? Een vreemde gedachtengang.
"Is dit echt of is het zo'n, hoe noem je dat, broodje aap-verhaal?" Vraag ik. De pastoor kijkt mij glazig aan, maar leest verder.
"De priester zegt zich diep te schamen voor zijn fout, die volgens hem te wijten is aan ernstig slaaptekort wegens een te hoge werkdruk. "Als een mens te weinig slaap krijgt, raakt hij verstrooid en, ja, dan gaat hij de sacramenten door elkaar halen. Zo heb ik een aantal weken geleden nog per abuis twee vormelingen gehuwd.""
Ik leg onze pastoor uit dat dat echt niet kan, een pastoor kan mensen niet trouwen door enkel een paar woorden uit te spreken. Trouwen doen de echtelieden zelf, je doet het aan elkaar. "Tegenwoordig niet meer, dat willen de mensen niet meer. Nu spreekt de pastoor de woorden uit". Aangezien ik zelf minder dan vier jaar geleden getrouwd ben waarbij wij alle woorden zelf hebben uitgesproken - uit het hoofd ja dank u - en ik al het voorgaande best wil geloven - in eerste instantie - maargoed trouwen overkomt je doorgaans niet per ongeluk. Of je moet per ongeluk allebei ja zeggen op de per ongelukte vraag van de priester waar je per ongeluk niet goed naar luistert.
Nou zijn kinderen die het vormsel ontvangen per definitie mondig, dus als je vraagt of ze met elkaar willen trouwen dan is de kans niet groot dat ze allebei ja zeggen.
"Waar heeft u dit eigenlijk vandaan? Wat is de bron?" vraag ik. "Oh, eh, de blog van Peter" zegt de pastoor en wijst naar mijn buurman.
En dan, eindelijk, geeft hij toe dat het verhaal van Broodje Paap komt.
Dus.
Broodje Paap tussen Aanbidding en koffie.
Ik heb nog een heuglijke mededeling: 17 juni krijgt mijn blog een nieuw uiterlijk. Deze vrijdag valt vlak voor mijn verjaardag en de langste dag van het jaar. Mijn blog is dan ruim vier jaar oud.
Eén keer per maand wordt in onze kerk het Allerheiligste uitgesteld. Dat is in een normale maand, want in mei of juni valt Sacramentsdag en die maand wordt dus twee keer het allerheiligste uitgesteld. Dat duurt meestal vijf tot zeven minuten. Daarna wordt koffie gedronken - dat duurt één tot anderhalf uur.
Aan de koffietafel bespreken we wie er allemaal niet zijn - Piet heeft een baan, Marie is geopereerd aan beide voeten, Annabel wordt morgen geopereerd aan haar pols en Kees en Mien zijn twee maanden met de camper op vakantie.
Dan komt de pastoor binnen: "Jongens, het laatste nieuws, het laatste nieuws!". Zonder op te kijken van zijn telefoon tovert hij een grote lunchbox op tafel waar één boterham met kaas uitkomt. Een kop koffie wordt hem toegeschoven. Ik vraag me af wat het nieuws kan zijn, weer iets met voetbal, zoals die keer op de begraafplaats toen tijdens het wachten op de stoet Boulahrouz gestopt bleek te zijn met voetballen.
"Er is een baby geconsacreerd".
Ik wist niet meteen wat dat betekende. Is de doop ook een consacrament? De pastoor leest verder over de (andere) pastoor die, in plaats van de baby te dopen, hem had geconsacreerd alsof het Heilig Brood was.
Zou dit de wederkomst van de Christus inluiden, vraag ik mij af? Is deze mens dan nu daadwerkelijk Jezus?"
"Je gaat toch geen exorcisme doen om Onze Lieve Heer uit te drijven. Dat voelt niet goed aan," leest de pastoor verder. Inderdaad, waarom zou je dat doen? Een vreemde gedachtengang.
"Is dit echt of is het zo'n, hoe noem je dat, broodje aap-verhaal?" Vraag ik. De pastoor kijkt mij glazig aan, maar leest verder.
"De priester zegt zich diep te schamen voor zijn fout, die volgens hem te wijten is aan ernstig slaaptekort wegens een te hoge werkdruk. "Als een mens te weinig slaap krijgt, raakt hij verstrooid en, ja, dan gaat hij de sacramenten door elkaar halen. Zo heb ik een aantal weken geleden nog per abuis twee vormelingen gehuwd.""
Ik leg onze pastoor uit dat dat echt niet kan, een pastoor kan mensen niet trouwen door enkel een paar woorden uit te spreken. Trouwen doen de echtelieden zelf, je doet het aan elkaar. "Tegenwoordig niet meer, dat willen de mensen niet meer. Nu spreekt de pastoor de woorden uit". Aangezien ik zelf minder dan vier jaar geleden getrouwd ben waarbij wij alle woorden zelf hebben uitgesproken - uit het hoofd ja dank u - en ik al het voorgaande best wil geloven - in eerste instantie - maargoed trouwen overkomt je doorgaans niet per ongeluk. Of je moet per ongeluk allebei ja zeggen op de per ongelukte vraag van de priester waar je per ongeluk niet goed naar luistert.
Nou zijn kinderen die het vormsel ontvangen per definitie mondig, dus als je vraagt of ze met elkaar willen trouwen dan is de kans niet groot dat ze allebei ja zeggen.
"Waar heeft u dit eigenlijk vandaan? Wat is de bron?" vraag ik. "Oh, eh, de blog van Peter" zegt de pastoor en wijst naar mijn buurman.
En dan, eindelijk, geeft hij toe dat het verhaal van Broodje Paap komt.
Dus.
Broodje Paap tussen Aanbidding en koffie.
Ik heb nog een heuglijke mededeling: 17 juni krijgt mijn blog een nieuw uiterlijk. Deze vrijdag valt vlak voor mijn verjaardag en de langste dag van het jaar. Mijn blog is dan ruim vier jaar oud.