In maart ben ik begonnen in De geest van de liturgie van Joseph Ratzinger / Paus Benedictus. Het is grappig om terug te zien hoe ik in het begin worstelde met dit boek. Maar ik wist van tevoren dat het kwartje ergens zou vallen. Zo werkt dat nu eenmaal. Gewoon doorzetten met ontspannen volharding.
Het moment van helderheid kwam toen ik, een week of zes na het opnemen van de eerste video, het boek meenam naar de roze zusters. Daar was ik al een paar keer geweest om mee te doen met de aanbidding. Ik merkte dat ik behoefte had om niet alleen met mijn eigen gedachten in gebed te zijn maar ook te lezen. Daarom had ik het boek meegenomen en na een kwartier haalde ik het uit mijn tas. Dat voelde vreemd. Maar er was verder niemand, en zo raar is het toch ook weer niet om in een kapelletje een boek van de (vorige) paus te lezen.
En toen was er dat moment. Ik besefte het nadat ik twee bladzijden in één ruk gelezen had zonder haperen (zoals in de video's). Het was alsof iemand het licht had aangedaan. Toen ik opkeek, werd ik verblind door het schijnsel van het verlichte tabernakel.
In de weken daarna heb ik het boek verder gelezen, voor een deel bij de zusters. Daarna begon de vakantie, en nu pik ik fris de draad weer op. Drie delen had ik al eerder opgenomen over liturgie, kosmos en geschiedenis en die heb ik nu online gezet:
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 1
Over de verbondenheid van cultus en kosmos in alle religies.
Over de sabbat als plaats van aanbidding. Als verbond van God met ons.
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 2
Ik dacht vanmiddag, ik kijk even bij Like Mother Like Daughter, waar Auntie Leila De geest van de liturgie in de boekenclub behandelt (in het engels) wat voor mij de aanzet was om het te lezen. En dit vlog-avontuur te beginnen.
Hoe heeft zij dit hoofdstuk behandeld?
Totaal anders dan ik. Het kruismotief van Bach... pardon?
Ik ben gelijk haar linkjes gaan volgen. Een katholiek die iets te zeggen heeft over het kruismotief van de noten, en zelfs van de naam 'Bach'? Waar ik vandaan kom luisteren alleen atheïstische intellectuelen naar de Matteus Passion.
Ik lees verder en kom bij het beeld van de pijl en de cirkel. Beiden omvatten het idee van het christendom niet helemaal. Auntie Leila noemt het beeld van de spiraal. De gebeurtenissen in het liturgisch jaar komen steeds terug, maar anders, als in een opstijgende beweging naar de hemel, ons uiteindelijke thuis.
Deze beweging moet wel gegrond zijn in de realiteit, anders wordt zij exclusief 'voor de happy few' en laat de 'gewone man' achter. Zij verwijst hierbij in navolging van paus Benedictus naar de gnostiek als valkuil. Te herkennen aan de haat voor de materie en de schepping. Dit is een interessant punt om later verder op in te gaan.
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 3
Het moment van helderheid kwam toen ik, een week of zes na het opnemen van de eerste video, het boek meenam naar de roze zusters. Daar was ik al een paar keer geweest om mee te doen met de aanbidding. Ik merkte dat ik behoefte had om niet alleen met mijn eigen gedachten in gebed te zijn maar ook te lezen. Daarom had ik het boek meegenomen en na een kwartier haalde ik het uit mijn tas. Dat voelde vreemd. Maar er was verder niemand, en zo raar is het toch ook weer niet om in een kapelletje een boek van de (vorige) paus te lezen.
In de weken daarna heb ik het boek verder gelezen, voor een deel bij de zusters. Daarna begon de vakantie, en nu pik ik fris de draad weer op. Drie delen had ik al eerder opgenomen over liturgie, kosmos en geschiedenis en die heb ik nu online gezet:
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 1
Over de verbondenheid van cultus en kosmos in alle religies.
Over de sabbat als plaats van aanbidding. Als verbond van God met ons.
"De sabbat is een visioen van vrijheid: slaaf en heer zijn op deze dag gelijk; de "heiliging" van de dag betekent juist dat alle verhoudingen van ondergeschiktheid stilstaan en dat alle last van het werk voor een tijdje ophoudt."Maar wat betekent dat eigenlijk - aanbidding? En wat is er anders ten opzichte van de voorstelling van de kringloop van geven en nemen die de voorchristelijke cultuswereld verregaand bepaalde?
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 2
Ik dacht vanmiddag, ik kijk even bij Like Mother Like Daughter, waar Auntie Leila De geest van de liturgie in de boekenclub behandelt (in het engels) wat voor mij de aanzet was om het te lezen. En dit vlog-avontuur te beginnen.
Hoe heeft zij dit hoofdstuk behandeld?
Totaal anders dan ik. Het kruismotief van Bach... pardon?
Ik ben gelijk haar linkjes gaan volgen. Een katholiek die iets te zeggen heeft over het kruismotief van de noten, en zelfs van de naam 'Bach'? Waar ik vandaan kom luisteren alleen atheïstische intellectuelen naar de Matteus Passion.
Ik lees verder en kom bij het beeld van de pijl en de cirkel. Beiden omvatten het idee van het christendom niet helemaal. Auntie Leila noemt het beeld van de spiraal. De gebeurtenissen in het liturgisch jaar komen steeds terug, maar anders, als in een opstijgende beweging naar de hemel, ons uiteindelijke thuis.
Deze beweging moet wel gegrond zijn in de realiteit, anders wordt zij exclusief 'voor de happy few' en laat de 'gewone man' achter. Zij verwijst hierbij in navolging van paus Benedictus naar de gnostiek als valkuil. Te herkennen aan de haat voor de materie en de schepping. Dit is een interessant punt om later verder op in te gaan.
Liturgie, kosmos en geschiedenis deel 3