Er zit wel een nieuwe aflevering in de pen, maar vandaag kwam er even wat tussen. Ik moest me met een familie-aangelegenheid bemoeien, en en passant ook nog even tanken, mezelf klem rijden omdat de doorgaande weg naar het dorp van mijn jeugd nu dood loopt. Dat betekent dus omrijden en mijn weg vinden over wegen die verplaatst zijn. Zelfs het ooit zo kleine station heeft nu een trap naar de hemel en een verdieping - geen foto want ik zat achter het stuur. Nee er was vroeger geen AH-to go of dubbel spoor voor de hogesnelheidstrein.
... maar ik heb wel een foto kunnen maken die héééél erg aan Minecraft doet denken. Kan iemand raden waar dit is?
Nadat ik mijn boodschap heb afgeleverd overweeg ik of ik fut en zin heb voor een tripje 'down memory lane'. De kortste weg naar huis is de weg door het centrum, langs mijn ouderlijk huis. Ik stuur langs de nieuw bewegwijzerde route richting centrum, zeker niet de kortste weg zeg maar gerust een omweg, en ik parkeer de auto op een plek waar ik later spijt van zal krijgen als ik klemgezet blijk te zijn door een lossende vrachtwagen.
Ik stap uit en wandel zo'n beetje richting 'huis'. Als ik langs de bieb loop voel ik heimwee - een plek waar ik graag kwam:-). Een groenteboer en een bakker die ik nooit gekend heb. Daar is dan de katholieke kerk, die ik zo goed van buiten ken, boegbeeld uit mijn jeugd, symbool voor de weg naar school en op de terugweg het bijna-thuis-gevoel.
Daartegenover Broeder Franciscus en Zuster Francina - kroeg en restaurant die ik nooit gekend heb.
Door de passage die nu gewoon een doorgang is met een trompe l'oeil, de slager, de sigarenboer, de melkboer en de patatzaak bestaan nog, al is het met een nieuwe eigenaar.
Dan kom ik op het parkeerterrein. Scholen krimpen naarmate je zelf ouder wordt maar de bomen achter de huizen zijn véél groter geworden.
De bomen van het klooster waar ik toch ook wel even langs kan lopen.
De hoek van de kloostermuur - die was vroeger veel hoger - nu kijk ik er gewoon overheen.
En tegenover die hoek, staat mijn ouderlijk huis - niets veranderd.
Ik volg de muur en loop over de smalle stoep. Ik probeer mooie foto's te maken van de bloempjes die in de kieren van de muur groeien.
Dan loop ik voorbij de poort. Ik twijfel - hebben ze geen getijdengebed hier? Wellicht een middaggebed? Ik check de website - ben weer eens blij met mijn smartphone - en zie dat ik geluk heb, over twintig minuten is er een eucharistieviering.
Ik loop terug, nu dóór de poort. Langs het parkeerterrein waar vroeger een tennisbaan was. Een meneer in blauwe overal kijkt op. Ik knik naar hem en loop door. Een tweede meneer in overal kijkt mij aan. Hij weet niet of er inderdaad een eucharistieviering is - maar of ik misschien de sleutel van het gebouw heb?
Dan komt er een mevrouw aan. Zij weet niet of er vandáág een eucharistieviering is of morgen.
Maar wel waar de deur is. Een open deur.
Met nog wat andere verdwaalde zielen - of weten ze juist de weg - neem ik plaats. Een mevrouw geeft mij een stapel boeken - déze eerst, dan déze (die ken ik, de 'Grote Vriendelijke Reus' ook wel genoemd de GVL) en dan déze. En dan gaan we straks met z'n allen dáárheen (wijst naar het altaar) en dan neem je dít boek mee (zoekt bladzijde van de betreffende psalm, vist een bladwijzer uit het plastic mapje in de omslag, doet dat ertussen en sluit voorzichtig het boek. Ik ben blij dat ik naast deze mevrouw ben gaan zitten :-).
Een manspersoon komt binnen. Man, dus potentiële priester (de enige man aanwezig trouwens). En inderdaad, even later komt hij opnieuw binnen in priestergewaad (dit alles zet bij mij een gedachtentrein in gang over het priesterschap voor vrouwen - waar ik persoonlijk nooit vrolijk van word - en alle meningen die ik daarover kan bedenken).
Wat me het meest bijgebleven is, is het feit dat we vandaag een dubbele feestdag hebben. Maria Koningin, en de wijding van de kathedraal in het bisdom Utrecht. Wat ik echt heel grappig vind is dat de priester aan het eind van de viering daar nog even op terug komt. Hij kan het niet laten - zegt hij - om uit te leggen dat Maria Koningin de meest oecumenische van alle feestdagen is. Dat heeft te maken met de invoering eerst in het Oosten van Europa en toen in het Westen. Maar welke van de twee vandaag officieel prevaleert - dat wist hij niet. Ik begreep dat dat überhaupt niet geheel duidelijk is. Maar in zijn nawoord had hij ook uitgelegd dat de bisschop die Maria Koningin heeft ingesteld, ook de heilige Willibrordus tot Bisschop heeft gewijd. Vergezocht misschien maar toch wel waar. En dat brengt de twee feestdagen bij elkaar.
Lees verder:
Priorij Emmaus.
Laatste dag Priorij.
... maar ik heb wel een foto kunnen maken die héééél erg aan Minecraft doet denken. Kan iemand raden waar dit is?
Nadat ik mijn boodschap heb afgeleverd overweeg ik of ik fut en zin heb voor een tripje 'down memory lane'. De kortste weg naar huis is de weg door het centrum, langs mijn ouderlijk huis. Ik stuur langs de nieuw bewegwijzerde route richting centrum, zeker niet de kortste weg zeg maar gerust een omweg, en ik parkeer de auto op een plek waar ik later spijt van zal krijgen als ik klemgezet blijk te zijn door een lossende vrachtwagen.
Ik stap uit en wandel zo'n beetje richting 'huis'. Als ik langs de bieb loop voel ik heimwee - een plek waar ik graag kwam:-). Een groenteboer en een bakker die ik nooit gekend heb. Daar is dan de katholieke kerk, die ik zo goed van buiten ken, boegbeeld uit mijn jeugd, symbool voor de weg naar school en op de terugweg het bijna-thuis-gevoel.
Daartegenover Broeder Franciscus en Zuster Francina - kroeg en restaurant die ik nooit gekend heb.
Door de passage die nu gewoon een doorgang is met een trompe l'oeil, de slager, de sigarenboer, de melkboer en de patatzaak bestaan nog, al is het met een nieuwe eigenaar.
Dan kom ik op het parkeerterrein. Scholen krimpen naarmate je zelf ouder wordt maar de bomen achter de huizen zijn véél groter geworden.
De bomen van het klooster waar ik toch ook wel even langs kan lopen.
De hoek van de kloostermuur - die was vroeger veel hoger - nu kijk ik er gewoon overheen.
En tegenover die hoek, staat mijn ouderlijk huis - niets veranderd.
Ik volg de muur en loop over de smalle stoep. Ik probeer mooie foto's te maken van de bloempjes die in de kieren van de muur groeien.
Dan loop ik voorbij de poort. Ik twijfel - hebben ze geen getijdengebed hier? Wellicht een middaggebed? Ik check de website - ben weer eens blij met mijn smartphone - en zie dat ik geluk heb, over twintig minuten is er een eucharistieviering.
Ik loop terug, nu dóór de poort. Langs het parkeerterrein waar vroeger een tennisbaan was. Een meneer in blauwe overal kijkt op. Ik knik naar hem en loop door. Een tweede meneer in overal kijkt mij aan. Hij weet niet of er inderdaad een eucharistieviering is - maar of ik misschien de sleutel van het gebouw heb?
Dan komt er een mevrouw aan. Zij weet niet of er vandáág een eucharistieviering is of morgen.
Maar wel waar de deur is. Een open deur.
Met nog wat andere verdwaalde zielen - of weten ze juist de weg - neem ik plaats. Een mevrouw geeft mij een stapel boeken - déze eerst, dan déze (die ken ik, de 'Grote Vriendelijke Reus' ook wel genoemd de GVL) en dan déze. En dan gaan we straks met z'n allen dáárheen (wijst naar het altaar) en dan neem je dít boek mee (zoekt bladzijde van de betreffende psalm, vist een bladwijzer uit het plastic mapje in de omslag, doet dat ertussen en sluit voorzichtig het boek. Ik ben blij dat ik naast deze mevrouw ben gaan zitten :-).
Een manspersoon komt binnen. Man, dus potentiële priester (de enige man aanwezig trouwens). En inderdaad, even later komt hij opnieuw binnen in priestergewaad (dit alles zet bij mij een gedachtentrein in gang over het priesterschap voor vrouwen - waar ik persoonlijk nooit vrolijk van word - en alle meningen die ik daarover kan bedenken).
Het is altijd weer nieuw, de mis meevieren op een andere plek. Andere gewoontes. Maar toch, herkenbaar genoeg door de vaste structuur. Waar je ook bent.
Wat me het meest bijgebleven is, is het feit dat we vandaag een dubbele feestdag hebben. Maria Koningin, en de wijding van de kathedraal in het bisdom Utrecht. Wat ik echt heel grappig vind is dat de priester aan het eind van de viering daar nog even op terug komt. Hij kan het niet laten - zegt hij - om uit te leggen dat Maria Koningin de meest oecumenische van alle feestdagen is. Dat heeft te maken met de invoering eerst in het Oosten van Europa en toen in het Westen. Maar welke van de twee vandaag officieel prevaleert - dat wist hij niet. Ik begreep dat dat überhaupt niet geheel duidelijk is. Maar in zijn nawoord had hij ook uitgelegd dat de bisschop die Maria Koningin heeft ingesteld, ook de heilige Willibrordus tot Bisschop heeft gewijd. Vergezocht misschien maar toch wel waar. En dat brengt de twee feestdagen bij elkaar.
Lees verder:
Priorij Emmaus.
Laatste dag Priorij.