Natuurlijke cyclus - de ultieme bevrijding

Ik denk, als de pil nu uitgevonden zou worden, en vrouwen zouden voor het eerst in de geschiedenis een pil met hormonen aangeboden krijgen waarmee ze hun maandelijkse cyclus en vruchtbaarheid konden platleggen, dan zou geen enkele vrouw die pil gaan slikken. Er zou veel protest komen, vooral vanuit de vrouwenbeweging. In de jaren '60 was men nou eenmaal niet zo met de toekomst bezig wat betreft gezondheid en het milieu.

Ik kan me nog herinneren dat ik een jaar of 23 was en een vrouw, laten we haar Christine noemen, voor het eerst hoorde zeggen, hoe geweldig ze het vond voelen dat ze, na jaren de pil te slikken, was gestopt, en ze voelde zich heel sterk doordat ze haar natuurlijke cyclus terug had. Dit was in een persoonlijke groeigroep.

Ik vond dat nogal overdreven, ik bedoel, wie wil er nou een 'natuurlijke cyclus'? Als je jong bent hebben begrippen als 'je natuurlijke cyclus' geen betekenis.  Dat is niet iets waar je aan begint voor je veertigste. Het leek me ook heel afschrikwekkend voor als je ooit nog eens wat met een man wilde.

Christine was echter begin veertig, net als de meeste mensen in de groeigroep. Men zei daar dat 'mensen rond hun 38e in hun Pluto komen'. Een astrologische definitie van de 'midlifecrisis', zeg maar. 

Dit beeld van het terugvinden van de natuurlijkheid van het menselijk of vrouwelijk lichaam en de cycliciteit in dit geval vertoont veel overeenkomst met het beeld dat ik in De Theologie van het Lichaam heb leren kennen, onder andere tijdens het symposium over de Theologie van het Lichaam in Heerlen in 2019.

In het Nederland waarin ik opgroeide, eind vorige eeuw, kon je kiezen tussen de belofte van de eeuwigdurende liefde uit sprookjes waarin niemand geloofde getuige het feit dat men het sprookjes noemde. En de vrije moraal van de jaren '70 waarover ik niet wil uitwijden want wat je ouders doen - of hun generatiegenoten - is per definite 'cringe'. In het post-kerkelijke links-intellectuele milieu was het krachtig loslaten van de 'huwelijksverplichting' en het vrijelijk kiezen van (meerdere) partners heel belangrijk. Too much said. Hoe dan ook, groen waren de pillen, spiraaltjes, de VEET* en het maandverband toen nog niet.

Was de liefde als onhaalbare en onvervulbare belofte bij het grof vuil gezet? Maar ik vind de liefde wel bevrijdend. De liefde van God voor ons, van ons voor God en van mensen voor elkaar. De liefde van God is de enige die totaal kan zijn. Deze liefde zegt niet ik wil je vandaag en morgen niet. Ik wil je lichaam maar niet wat daaruit voortkomt. Ik wil je lichaam gebruiken zoals het eigenlijk niet bedoeld is. En dan heb ik het nog niet over de cosmetische operaties die nu gangbaar zijn om een soort genitale eenheidsworst te creëren! 

Maar als ik dit zeg dan kan het opgevat worden alsof ik ruzie bedoel te zoeken met mensen wie het niet gelukt is hun hele leven bij één partner te blijven met wie ze dan ook nog getrouwd zijn. Of met mensen die (puur) cosmetische operaties hebben ondergaan. Maar dat is niet zo, de meeste mensen worden zo opgevoed, dat is juist wat ik probeer te zeggen. Maar het kan ook anders.

Ik hoorde zelf pas laat van deze dingen. En omdat ik het zo'n verademing vond heb ik besloten ze te delen. Misschien heb jij er ook wat aan.

En wat heeft deze moraal nu te maken met ons gebrek aan acceptatie van de natuurlijkheid van het (vrouwelijk) lichaam? De behoefte pillen te slikken die geen enkele ziekte genezen? Operaties te ondergaan die geen enkele ziekte genezen?

En is het wel de moraal die de natuurlijkheid in de weg zit? Als alles tegenwoordig zo natuurlijk wordt gevonden vanwaar dan die behoefte om het vrouwelijk lichaam, het menselijk lichaam te altereren omdat het niet 'mooi' zou zijn? Of omdat we (alle of specifieke aspecten van) de natuurlijke levenscyclus niet willen, zij het de cyclus van voortplanting of van de ouderdom?

Misschien zijn moraal en natuur wel helemaal niet tegengesteld, maar gaan hand in hand.

* Stinkende tube met felroze ontharingscrème.