Proeven en Geloven

Ik vind dit een prachtig lied. Ik ben zelf de oudste en ik herken dat gevoel, dat anderen niet zien wat je allemaal in je draagt, waar je je allemaal verantwoordelijk voor voelt. Dat komt vast omdat je het niet láát zien, en omdat je soms ook niet wéét dat het zo bijzonder is dat je je zo verantwoordelijk voelt. Voor je familie, voor het milieu, voor gescheiden afvalinzameling, voor je (grote) kinderen die na zonsondergang nog de deur uitgaan. En dat anderen dat soms helemaal níet voelen, dat komt niet vanzelf in je op.  Dus dan maar hopen dat je je niet nét in een hormonale periode, pubertijd, overgang of díe tijd van de maand zit. En dat al die kracht die je hebt ontwikkeld om de weg te bereiden, als Johannes of als Jascha ( Ik wil natuurlijk niet blasfemisch zijn maar mijn overgrootmoeder heette Johanna, roepnaam Jash en naar haar ben ik vernoemd. Al heette dat in de hippietijd niet meer zo, 'vernoemd'. Mijn ouders vonden het gewoon een mooie naam. Zo, zonder meer. ), dat al...