Het huwelijk als juk, door de kerk opgelegd?
Hoofdstuk 3: Blik op Jezus: De roeping van het gezin
58. De boodschap van het evangelie moet altijd in en om gezinnen resoneren. De kern van die boodschap, het kerygma, is datgene wat het mooist, het grootst, het aantrekkelijkst en tegelijkertijd het noodzakelijkst is:
Een pastoraal in missionair opzicht is niet bezeten van de onsamenhangende overdracht van een menigte aan doctrines die men, door erop aan te dringen, probeert op te leggen. Wanneer men zich een pastoraal doel stelt en een missionaire stijl aanneemt die werkelijk allen zonder uitzondering of uitsluiting bereikt, dan concentreert de verkondiging zich op het wezenlijke, op hetgeen het mooist, het grootst, het aantrekkelijkst en tegelijkertijd het noodzakelijkst is. Het aanbod wordt eenvoudiger zonder hierdoor aan diepte en waarheid te verliezen en zo wordt het overtuigender en stralender. (Apostolic Exhortation Evangelii Gaudium (24 November2013), 35)60. Het korte hoofdstuk 3 vat de leer van de kerk over huwelijk en gezin samen.
61. Het huwelijk is een gift. Het moet ook bewaakt worden.
62. De onontbindbaarheid van het huwelijk moet niet gezien worden als 'juk' maar als 'gift'. God's liefde is altijd bij ons. Door genade heelt en transformeert zij verharde harten en leidt ze terug naar het begin door de weg van het kruis.
De familie in de kerkelijke documenten
67. Het Tweede Vaticaanse Concilie had betrekking op het versterken van de waardigheid van het huwelijk en de familie. Het document benadrukte ook het 'gronden van de echtgenoten in Christus'.
In het sacrament van het huwelijk maakt Christus zichzelf aanwezig voor de echtgenoten, en hij blijft hen nabij.
68. De zalige Paulus VI ontwikkelde de leer van de kerk verder. Met de encycliek Humanae Vitae bracht hij de intrinsieke band tussen huwelijkse liefde en voortplanting naar voren. 'Huwelijksliefde vraagt van man en vrouw het volle bewustzijn van hun verplichtingen met betrekking tot verantwoordelijk ouderschap, waar vandaag, terecht, veel nadruk op wordt gelegd, maar wat ook goed begrepen moet worden. ' (Relatio Finalis 2015, 43)
69. In de documenten Gratissimam Sane en Familiaris Consortio wordt het gezin omschreven als weg van de kerk (in Nederlandse vertaling te vinden op rkdocumenten).
70. In Deus Caritas Est vergelijkt paus Benedictus XVI het huwelijk met een ikoon van de relatie tussen God en zijn mensen, en andersom (over deze encycliek heb ik eerder geschreven in deus caritas est).
74. Seksuele vereniging, liefdevol ervaren en geheiligd door het sacrament, is een pad van groei in het leven van genade van het stel. De betekenis en waarde van de fysieke vereniging wordt uitgedrukt in het ja-woord, waarin zij zichzelf aan elkaar gaven en aannamen met als doel hun leven samen te delen.
De getrouwden kunnen altijd de hulp van de Heilige Geest inroepen.
77. Alleen door Christus te contempleren leert iemand de diepste waarheid omtrent menselijke relaties kennen.
78. Het licht van Christus schijnt op ieder mens. Door de ogen van Christus ziet de pastorale zorg de gelovigen die samenwonen, of alleen burgerlijk getrouwd zijn. De kerk richt zich met liefde naar hen die op niet perfecte wijze aan haar deelnemen. Zij zoekt de genade van bekering voor hen, bemoedigt hen het goede te doen, voor elkaar te zorgen en de gemeenschap te dienen waarin zij leven en werken.
79. Pastores moeten zorgvuldig omgaan met moeilijke en gebroken situaties. Zij verkondigen de leer van de kerk, maar oordelen niet te snel.
Doorgeven van leven en de opvoeding van kinderen
80. Het huwelijk is in de eerste plaats een 'intiem partnerschap van leven en liefde', dat goed is voor de echtgenoten zelf, terwijl de seksualiteit is 'geordend naar de echtelijke liefde van man en vrouw'. Door haar aard is de huwelijksvereniging gericht op voortplanting. Een kind dat geboren wordt 'komt niet van buiten als iets toegevoegd aan de wederzijdse liefde van de echtgenoten, maar komt uit het hart van die wederzijdse zelfgave als vrucht en vervulling.' Liefde sluit zich niet op in zichzelf maar is open om vrucht te dragen buiten zichzelf.
81. Een kind verdient het geboren te worden uit die liefde.
82. De leer van de kerk hoopt paren te helpen in een complete, harmonieuze en bewuste manier hun gemeenschap als man en vrouw te ervaren, samen met hun verantwoordelijkheid leven voort te brengen. We grijpen terug op de boodschap van de Encycliek Humanae Vitae van de zalige paus Paulus VI, die het respect voor de waardigheid van de persoon in beschouwing neemt waar het de morele afweging van geboorteregulatie betreft.
83. De waarde van het menselijk leven is zo groot, en het recht op leven van een ongeboren kind zo onvervreemdbaar, dat het vermeende recht op het eigen lichaam het besluit om dat leven te beëindigen nooit kan rechtvaardigen. Dat leven is een doel op zich en kan nooit als 'eigendom' beschouwd worden van een ander menselijk wezen. De kerk komt op voor het recht op een natuurlijke dood, zonder aggressieve behandeling en euthanasie, en verwerpt met kracht de doodstraf.
84. Opvoeding en scholing van kinderen is een serieuze taak en een voorrecht van ouders, die zelf vrij de school voor hun kind mogen kiezen in overeenstemming met hun overtuigingen. Scholen vervangen ouders niet, maar vullen hen aan. Dit pact is vandaag de dag verbroken en het samenwerkingsverband tussen samenleving en gezin verkeert in crisis.
Het gezin en de kerk
86. Gezinnen die trouw blijven aan de leer van het Evangelie, getuigen op een ongelooflijke manier van de schoonheid van het huwelijk als onverbrekelijk en trouw. In de huiskerk, zoals je het gezin kunt noemen, komen individuen in de kerkelijke ervaring van gemeenschap tussen personen, die door genade het mysterie van de Heilige Drie-eenheid reflecteert.
87. De kerk is een familie van families. Het beschermen van God's gift van het sacrament van het huwelijk is niet alleen een zorg van individuele gezinnen maar van de hele christelijke gemeenschap.
Reacties
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter