Kerkbezoek op vakantie in de Ardennen

Die met de dakkoffer...

Het zoeken van een kerk op de plek van vakantie is makkelijk - mits het gaat om culturele interesse. Het vinden van een plaats waar daadwerkelijk de mis gevierd wordt bleek een stuk lastiger. Net toen ik het op wilde geven vond ik een lijst met zondagsvieringen in de omgeving van onze camping in de Ardennen. Zonder adressen, maar een kerk in een dorp is nog wel te vinden. Om 8.l5 en 10.00 zou er een dienst zijn in de dichtsbijzijnde kerk.

>

Het kon nog dichterbij...
En hier zie je het briefje.

Om 8.10 had ik een plekje gevonden vlakbij die kerk. Maar het enige wat ik vond was een briefje met de tijden van afgelopen week.
Teruggekeerd naar de camping en ontbeten. Om 10.00 nogmaals geprobeerd.

Bij een onderzoekende ronde om de kerk, kwam ik geen open deur of kerkgangers tegen, maar een vlooienmarkt op het marktplein, net als 2000 jaar geleden toen Jezus de tempel schoonveegde waar een markt werd gehouden. Ik heb zo het gevoel dat dat niet mijn taak is.

Grrr. Vrede, vrede, vrede en niet opgeven, want de lijst met kerken lag nog in de tent. Ik herinnerde me dat Herbeumont op de lijst stond. Navigatie aangezet en hop, alleen door de bergen. Allée, de Schotten zouden het heuvels noemen.

In Herbeumont viel geen kerk te bekennen. Diep ademgehaald (niet voor het eerst) en omgekeerd. Terugrijdend door het dorp zag ik een torenspits. Weer omgekeerd. Het vinden van een parkeerplek was lastig omdat alles privéterrein leek. Braak grasveldje naast de kerk gevonden.

Ook deze kerk leek volstrekt uitgestorven. Op een nonchalant tegen de kerk geparkeerde fiets na. Nogmaals diep adem gehaald. Toen begonnen de klokken te luiden. Ik liep om de kerk om te checken of het geluid daadwerkelijk uit deze toren kwam want behalve dat was er niets te zien. Daar kwam een mevrouw met een hondje. Checkte zij ook of de kerk open was?

<

De deur was open. Daar kwam ook een meneer...

Ik ben naar binnen gegaan. Ik ging zitten en probeerde te bidden. Heer, ik ben in een kerk, wat moet ik doen? Wachten? Bidden? Een andere kerk zoeken?

Er kwam een oudere man binnen die een beker op het altaar zette. Beker = eucharistie, rekende ik. Maar er waren maar twee mensen in de kerk. Misschien duurde het nog een uur. Ik besloot intussen de kerk te bezichtigen.

Achterin vond ik een inlegvel. Er druppelden meer mensen binnen, tot uiteindelijk een dertigtal zich in de kerk bevond, waaronder vier kinderen. Sommige mensen stonden (meer dan in onze kerk), sommigen knielden op een lage stoel. Er waren geen knielbanken. Niemand zat in de voorste helft van de kerk op twee kinderen na.

Na de dienst keek iedereen heel erg blij. Niemand keek afkeurend toen ik mijn Prius van het grasveldje afreed. Ik voelde me helemaal niet out of tune meer in dit gezelschap. We hadden zojuist samen iets waardevols beleefd.