Proeven en Geloven

Wij hebben twee nieuwe tuin-bewoners. Mr. Frog heeft waarschijnlijk in de vijver overwinterd. Ik dacht dat hij schuw was maar hij laat zich niet storen. BUD pakte mijn hint niet op om zachtjes aan te komen lopen. Mr. Frog bleef gewoon zitten. Hij is best knap hè, voor een kikker. Ik heb overigens geen kikker-angst, alleen voor dode kikkers in de gang . BUD op mijn klompen, We hebben onze voeten gemeten en ja, ze zijn even groot! Nu had ik het geluk dat ik net het vogelhuisje aan het fotograferen was, toen de nieuwe bewoner naar buiten kwam! Deze pimpelmees is druk aan het 'timmeren'. Wij hopen dan ook op gezinsuitbreiding! Hop weg was 'ie, je ziet hem nog vliegen... Sorry voor de vage foto, maar het is wel een echte actiefoto! Dezelfde middag maakten we vogelnestjes met de Josephclub van de kerk.  's Avonds pannenkoekenbeslag gemaakt voor maandagochtend want het brood was op. Hollandse pannenkoeken houden het midden tussen Amerikaan...

Naaien is iets waar ik altijd als een berg tegenop zie. De berg naaiklusjes wordt dan ook steeds groter, en dan maak ik nog niet eens zelf kleren. Aangezien het vastentijd is en ik graag een offer wil brengen, ontkomt deze klus nu niet aan uitstel. Mijn hittepit is na jarenlang trouwe dienst in de prullenbak beland, want de inhoud stroomde door steeds meer gaten naar buiten. Van een oude dekbedhoes, die eerst van mijn nichtje is geweest en toen van BUD en waar ik geen afscheid van kan nemen omdat ik de kleuren zo mooi vind, heb ik deze hittepit gemaakt. Gevuld met rijst, een overschot uit de voorraadkast. Twee extra zakjes gemaakt om met kersenpitten wil vullen, nu nog wachten op het kerseneizoen. De problemen begonnen toen ik een rok wilde innemen. Een baan ertussenuit halen ging nog. Maar bij het naaien luste de onderkant van het naaisel. Dat kwam vast door de verschillende draden die ik bovenop en in de spoel had zitten. Maar na het opspoelen van een nieuwe spoel...

Collecte, wie heeft er geen hekel aan. En altijd rond etenstijd. Sta je net in drie pannen tegelijk te roeren, gaat de bel. Misschien is het een vriendje dat nog langs zou komen. Toch maar even kijken. Daar staan twee vreemde voeten voor de deur, zie ik via het niet-afgeplakte deel onderaan de deur. Maar de vreemdeling heeft mij natuurlijk allang gezien dus ik doe toch maar open en, met het oog op mijn pannen, hoop ik dat het kort duurt. In één van die pannen zit namelijk een roux in het beginstadium. Dan zie ik een bekend gezicht. De reuma-meneer! Al jaren komt hij collecteren voor het reuma-fonds. Ik vraag me af of mijn moeder, die om de hoek woont en zelf ook reuma heeft, deze meneer net de deur gewezen heeft. Zij geeft niet meer aan collectes, ook niet aan het reumafonds, want 'Je moet toch ergens aan dood gaan'. Niet dat dat wat opheldert, want van reuma ga je niet dood. Ik glimlach naar de meneer en ben blij hem te zien. Hij is heel aardig en één of twee keer ...

Kwatta, onherkenbaar vermomd als zigeunerin. Zondagochtend om 8.45 op pad, 9,15 verzamelen op Utrecht CS. Iemand had meteen al de trein gemist, niet de laatste die we kwijt waren maar uiteindelijk hebben we iedereen weer teruggevonden. Er was meteen al politie op de been in Hoog Catharijne maar dat kwam door Ajax-Feyenoord en niet door carnaval. Druk druk druk in de trein, het percentage verkledelingen steeg naarmate de breedtegraad zakte. Om 11.30 woonden we de mis bij in de  Sint Christoffelkathedraal  in Roermond. Hier meldden ook de verloren schapen zich net op tijd voor de mis. In deze kathedraal bevinden zich diverse relieken die ik niet meer allemaal op kan noemen omdat we ondertussen moesten verzamelen en dat was lastig in zo'n grote kerk. Ook bleek dat de schapen waaruit onze groep bestond niet bereid waren klakkeloos achter de leider aan te lopen. Ze waaierden uit over de hele kathedraal en daarbuiten, via de diverse ingangen. Excuses ...