God or Nothing III - Kardinaal Sarah

In interviewvorm vertelt kardinaal Sarah over zijn jeugd, hoe hij priester wordt en later kardinaal. Ik schreef er al eerder over, hier en hier. Vandaag een afsluitend woord.

Het eerste deel vond ik het interessantst. Het gaat over zijn jeugd, hoe hij opgroeit in het kleine dorp Ourous en al jong geïnspireerd raakt door de 'Holy Ghost Fathers', de Spiritijnen. Heel bijzonder en zo anders dan wij hier opgroeien! Hij ging bijvoorbeeld vóór school naar de dagelijkse mis en de paters woonden dicht bij het dorp.

Op het eerste deel na vond ik het een erg moeilijk boek om te lezen. Ik kreeg steeds maar drie bladzijden in één ruk gelezen. Ik ben slecht in geschiedenis en de beschrijving van opeenvolgende pausen leest als een geschiedenisboek.

Toch zou ik het aanraden. Het verhaal is indrukwekkend, hoe een klein jongetje uit de bergen in Ghana een kardinaal van de paus wordt.

En ook als je moeite hebt met onze paus. Ik begrijp dat veel mensen moeite met hem hebben, met bepaalde uitspraken die hij doet en hoe hij dingen aanpakt. Kardinaal Sarah kan heel goed uitleggen hoe hij dat ziet. Ik heb zelf niet zo'n moeite met onze paus Franciscus maar ik snap wel waarom hij soms onduidelijk overkomt. Als jij daar moeite mee hebt zou ik zeker dit boek lezen.

Verder vind ik het lastig een samenvatting te geven. Ik heb flink geworsteld met dit boek. Ik voel me een beetje geïntimideerd door de sterke persoonlijkheid van deze kardinaal. Hij komt streng over. Het maakt dat ik mezelf heel klein voel. Maar hoe dan ook, het is een bijzonder verhaal en juist zijn visie als strenge kardinaal op de paus heeft ons veel te vertellen.

Graag licht ik een paar uitspraken uit het boek:

In Deus caritas est schrijft Benedictus XVI dat aan de oorsprong van het christen zijn geen ethisch besluit of filosofisch dan wel moreel idee ten grondslag ligt maar een ontmoeting met een gebeurtenis, een Persoon. (blz. 154) 

Gewoon mooi, verder geen uitleg nodig.

At the risk of shocking some people, I think that Western colonialism continues today, in Africa and Asia, more vigorously and perversely through the imposition of a false morality and deceitful values. (blz. 158) 

Dit is een interessant punt, dat ook gemaakt werd tijdens het congres waar ik was door Obianuju Ekeocha (als je naar beneden scrolt kun je deze, en andere sprekers op het congres, beluisteren). Zij is geboren en opgegroeid in Nigeria en stichter van 'Culture of Life in Africa'. De inheemse culturen in Afrika zijn van nature 'pro life'. Ze respecteren en vieren het leven en willen helemaal niet de 'cultuur van de dood' in de vorm van voorbehoedsmiddelen en abortus, zoals gepropageerd door onze westerse cultuur. Met andere woorden, de Kerk in Afrika staat dichter bij de oorspronkelijke Afrikaanse cultuur, dan de hedendaagse seculiere ideeën. Interessant om over na te denken.

Obianuju Ekeocha liet ook dia's zien die aantoonden dat er echt nog wel een hoop ruimte is in Afrika (Afrika wordt doorgaans te klein afgebeeld op onze wereldkaarten).

Wij gaan ervan uit dat de hele wereld op ons zit te wachten, om 'verlicht' te worden door onze verlichte levensfilosofieen, vinden we zelf. Maar wat als dat nou eens niet zo is.