Proeven en Geloven

Afgelopen zaterdag was het dan zover. De bedevaart naar Groenlo! Omdat de bus vol was, gingen we met de auto. Zoon Bud begreep niet, waarom we niet gingen wandelen. Dat komt door mij. Ik heb mijn gezin meegesleept naar het lange-afstandswandelpad Floris-V, en dat heb ik uitgelegd als bedevaart (pelgrimstocht?).Niet dat we ergens naartoe gingen, behalve naar het eindpunt in Bergen op Zoom (Zóem? nee, Zóóóm). Het ging om de wég. De weg van ons gezin. Gepland, gekozen, gewild. Ik ben nou eenmaal niet het type om als een schaap achter de massa aan te lopen. Over die wandeltocht hoop ik nog eens te schrijven, zo'n wandeling zit vol avonturen (van het soort dat je van tevoren niet plant). Maar het was om nóg een reden jammer dat de bus vol was. Mijn man had aangekondigd mijn blog te gaan lezen in de bus. Dat kon dus niet en hij heeft hem dus ook niet gelezen. En dat terwijl ík reed de heenweg. Dat begon al goed. Terwijl hij het adres inplande, riep ik 'ik rijd naar Amersf...

Misschien wel de laatste Minecraft Monday want het project van de Sint Maarten wereld is bijna ten einde! Binnenkort is de presentatie. Maar een nieuwe project staat al op stapel. Er is hard gebouwd. Naast het hoge kantoorgebouw (1400 werkplekken) is er een nieuwe parkeergarage met 718 parkeerplaatsen, met veel oog voor detail! Duidelijk te zien is hoeveel detail je kunt aanbrengen in een wereld die uit blokken is samengesteld. Hier wordt  aan de weg gewerkt. Ingang van de parkeergarage Zelfs aan een parkeermeter is gedacht Uitzicht door het raampje bij de parkeermeter Dak van de parkeergarage Hey, hoe gaat die prullenbak open??? Papier hier! Vanaf het dak recht naar beneden gekeken! Op weg naar beneden kijk je door de zijkant naar buiten naar een mistig landschap. Kunstig raamwerk Minecraft Monday is een initiatief om het computerspel Minecraft beter te leren begrijpen. Autiauto, Minecrafter van het eerste...

Na de uitgebreide bijbelknutselpost  van vorige keer, nu Seven Quick Takes ofwel zeven korte verhaaltjes. Tussen haakjes, als het niet gelukt is met de kaarsen dan hoop ik dat je toch inspiratie hebt opgedaan (we hebben natuurlijk niet allemaal lont in huis liggen). Maar nu naar vandaag. 1. De vriezer was open blijven staan (hij sluit moeilijk dus dat gebeurt nog wel eens). Dit keer was ik zelf de schuldige dus dat was mea culpa  en ik had geen reden iemand anders een schuldcomplex aanpraten. Ik heb hem dan ook helemaal zelf schoongemaakt (wat ik in het andere geval ook had gedaan). 2. Daar zat ik met gesmolten split-ijsjes . Ik besloot er een milkshake te maken. Dat doe je zo: vries de ijsjes opnieuw in (nadat je de vriezer hebt ontdooid, afgedroogd en opnieuw ingeruimd). Breek het ijs in stukken - vergeet niet het stokje eruit te vissen - en doe het met een beker melk in de blender. Bud vind de  gewone bananenmilkshake lekkerder (met bevroren banaan...

Mozes zei dus tegen Jozua: kies jij es wat van je mannen uit. Morgen mot je vechten want Amelek is onderweg en gaat ons aanvallen. Ik ga zelluf niet mee, zei Mozes, nee, ik laat het aan jou over want ik ga zelluf namelijk op de heuvel staan. Díe heuvel dáár, já. Ik hou dan een stok omhoog. Staf moet ik eigenlijk zeggen, want het is geen gewone stok, néé, hij is van God. Jozua vond dit meteen een strak plan, Mozes op die berg en hij zelluf vechten met zijn manschappen. Hij deed dan ook meteen wat hem was opgedragen. Mozes, die eigenlijk ook geen zin had om de hele dag in zijn eentje op die berg te gaan staan, nam twee matties mee, Aäron en Chur. Ja want het is niet niks om de hele dag die stok omhoog te houden. Nou gaat dat de eerste uren nog wel, maar het is verrékte zwaar, probeer maar es je eigen armen zolang op te tillen, mán! Mozes stond dan ook te trillen en had geen gevoel meer in zijn armen maar hij mós volhouden, want hij hattut beloofd. Telkens als zijn armen ...

Maar wat me verwondert, zegt God, is de hoop. Daar ben ik van ondersteboven. De mensen zien toch hoe het er in de wereld vandaag toegaat en toch geloven ze dat het morgen allemaal beter zal gaan. Wat een wonder is er niet voor nodig Afgelopen zondag. Gezinsviering in de kerk. Voor de allerkleinsten. Met elf liederen! Een concert is er niets bij. Als nu die gezellige liedjes de nieuwe gezinnen maar aan kunnen spreken (al lukt dat K3 wel heel goed). Volgens mij werkt gastvrijheid beter. Maar wie ben ik? Ondertussen dwaalt. Mijn aandacht. Af. Maargoed. We weten waarvoor we het doen. Ik mopper niet. Neehee, hoor je mij? Ik kijk om me heen en probeer de nieuwe gezichten in te prenten - heb per ongeluk mijn bril bij me.  En ik ben tenslotte niet gekomen om te mopperen. - Horen jullie mij mopperen??? Nee. Dacht ik al.- Maar nu even serieus. We moeten geduld oefenen -   elkaar verdragen - dragen . Jong en oud. Na een vraaggesprek met de pastoor vo...