Proeven en Geloven

Dit jaar is een intensief blogjaar geweest, zeker nadat ik 40 dagen lang dagelijks een blog geschreven heb. Ik ben ook mijn schrijfsels via facebook gaan aankondigen en zo ben ik min of meer uit de 'anonimiteit' getreden, en ik ben op bloglovin', pinterest en instagram gegaan (sociale media in balkje bovenin). Dat laatste werd pas echt leuk toen ik voor mijn verjaardag mijn eerste smartphone kreeg, inderdaad, en dat anno 2016. Grappig genoeg is de meestgelezen post van dit jaar nog vóór die tijd geschreven. Daarover verder meer! Maar nu eerst: 10. Boekbespreking  De kracht van een biddende vrouw - Stormie Omartian  - gaat ook over  De kracht van een biddend kind en De kracht van biddende ouders .  9.  Wat zeggen rupsen over de kerk?  Een vergelijking van de kerk met een rups in zijn transformatieproces. Iets waar je vooral niet aan moet gaan zitten morrelen! Een rups vroegtijdig 'bevrijdt' uit zijn cocon zal nooit sterke vleugels hebben. Met foto'...

Vandaag geen uitgebreide blog. Vier jaar geleden zijn wij in een heel gewone mis getrouwd op 26 december. Dat was bijzonder maar ook van een bijzonder soort gewoonheid . Het paste goed bij de kerstdagen eigenlijk. Maar in het alledaagse dreigt het bijzondere soms ook kwijt te raken. Maar in de stilte voltrekt het kerstwonder zich natuurlijk toch. Daarom sluip ik stiekum naar de kerk. Op Kerstavond, kerstmorgen en als mijn gestel het nog niet heeft begeven ook tweede kerstmorgen. Dit jaar doe ik bij een andere kerk mee aan het kerstspel. Het is fijn hoe je er, in de maanden en weken voorafgaand aan Kerstmis, samen naartoe leeft. Gevolg is wel dat ik de hele week voorafgaand aan kerst niet thuis ben. Maar zoon vindt het prima, die geniet van zijn zelfstandigheid hierin. Hij heeft mij ook goed geholpen met het leren van mijn tekst, en ik hoop al dat hij bij de laatste uitvoering vooraan zal zitten. Ook hoop ik dat het me lukt als herder iets grappigs te doen in zijn ...

Borduren lijkt misschien nutteloos, maar ik vind het leuk en het levert ook nog iets moois op. Daarbij heeft het nog een ander nut. Het is een goede achtergrondbezigheid in een gezin omdat je aanspreekbaar blijft. Als je een boek leest en daar helemaal in opgaat, dan ben je niet meer zo aanspreekbaar (dat geldt tenminste voor mij). Met computeren is het nog erger. Maar met een borduurwerk kun je nog makkelijk een gesprek voeren. Dan is er nog iets, waar ik vandaag achter kwam. Mijn zoon kwam thuis en hij was heel brutaal.  Twee Minecraftboeken, die al dagen op de bank lagen omdat hij bezig is met een nieuw project, had ik op de trap gelegd om naar boven te brengen (waar ze horen, opruimen heet dat). Daar had ik niet aan mogen komen dus legt hij ze terug op de bank. En zijn aanhanger van lego, daar zou iemand heel hard tegenaan zijn gelopen . Waarschijnlijk ben ik dat geweest met de stofzuiger want ik was die morgen lekker aan de slag geweest.  Ik vo...

Dat heb ik vorige keer vergeten te zeggen, maar ik ben Theologie van het lichaam weer aan het lezen maar nu in boekvorm, editie 2016, zodat ik er lekker in kan strepen. Ik hoop daarmee enkele tipjes van de sluier te kunnen oplichten. Dit is eigenlijk een voorwoord, wat gedachten voordat we het boek induiken. Het punt is dat paus Johannes Paulus II, in tegenstelling tot de biologieboeken van vandaag, zich niet zozeer richt op de puur fysieke kant van hetgeen er 'veilig' moet gebeuren. Hij heeft het over 'de gave van het zelf'. De man geeft zichzelf geheel aan de vrouw en andersom. Terwijl ik altijd begrepen heb dat de moderne jaren '60 mens blij was daar nu juist korte metten mee gemaakt te hebben, romantiek en sentiment aan de kant en de boel gewoon zien 'voor wat het is', namelijk een reeks fysieke handelingen die geen sporen hoeven na te laten, mits je je aan bepaalde steriliteitsregels houdt. Fysieke sporen als ziekte en zwangerschap h...

Mijn moeder verzamelt etalagepoppen.  Ik ben niet anders gewend. De eerste pop kwam in huis toen ik een jaar of 14 was. Het gebeurt regelmatig dat bezoekers die voor het eerst binnenkomen, een pop aanspreken, maar ze zeggen nooit wat terug... Voor 70 euri's mochten ze mee, de poppen. Inmiddels zit er één, keurig gekleed, bij moeder in de huiskamer. Wat heeft dit nu met  De theologie van het lichaam te maken? Toen ik die uit elkaar gehaalde etalagepoppen zag, moest ik denken aan dat grote werk van paus Johannes Paulus II. Juist de plastische aspecten van het menselijk lichaam en de daarbij behorende seksualiteit worden tegenwoordig uitvoerig besproken. En getoond. Geen film of boek kan meer zonder lijkt het. Maar hoe staat het met de liefde? De happy endings waarover je vroeger nog wel eens hoorde in sprookjes? Vinden we dat tegenwoordig allemaal maar onzin in een wereld die van toevalligheden en moleculaire bindingen aan elkaar hangt? Hoe staat het me...