Proeven en Geloven

Het was druk aan de rechterkant van de kerk. Drukker dan aan de linkerkant. Ik ging daarom maar links zitten. Tussen een hoop vreemde gezichten. Net langs de pilaar zie ik enkele bekende gezichten, van koorleden die een gelegenheidssamenzang vormen. Dan wordt meegedeeld dat vicaris Woorts voorgaat, in plaats van onze eigen pastoor. Even later legt hij uit, dat hij gisteren aan de telefoon onze pastoor sprak die hem tussen neus en lippen door vertelde dat hij eerst hier de mis zou doen, vervolgens in een kerk aan het andere eind van de parochie, en daarna weer terug naar hier voor een doop. Deze eerste viering wilde de vicaris wel overnemen want hij is hier ook pastoor geweest. Ik denk terug aan die tijd, twaalf jaar geleden, dat hij hier pastoor was. Ik had, ook na mijn doop, nooit zo de behoefte gehad aan, laten we zeggen, de sociale kant van geloof. Toch had ik besloten  weer eens naar de kerk te gaan. Tien jaar terug zat ik hier, óók aan de linkerkant. 'Is dit het nu...

Benediktiner bier, 'zo dicht bij de hemel'. En dan toch rode wijn drinken... Twee keer eerder zijn we op fietsvakantie geweest. Met z'n tweeën. Eén keer zonder en één keer met electriciteit . Dit keer gingen we met z'n drieën.  We hadden een route gevonden die langs oude spoorwegen liep en we hoopten dat dit de interesse zou wekken van Bud. Al is zijn belangstelling inmiddels verschoven van treinen naar vrachtwagens. Bud is 15 jaar. Heeft Asperger. Zijn grootste belangstelling heeft hij voor Minecraft, ETS2 (vrachtwagensimulator) en Roblox. Onze vakantie begon in Prüm, Duitsland, net boven Luxemburg. Drie uur en een kwartier rijden volgens de routeplanner dus goed te doen. We hadden onze eigen fietsen mee. Bij aankomst in Prüm troffen we een bouwput aan op de plek van het dorpsplein. Na een omweg konden we toch de laatste paar meter overbruggen naar de parkeerplaats van Hotel Zum Goldenen Stern. Daar hadden we een mooie gezinskamer met aparte kinderk...

Mijn moeder zei altijd je kan zelf kiezen. Maar dan moet je wel weten waartussen. De grootste rijkdom krijg je in overvloed aangeboden via media en tv, maar waar vind je antwoord op de diepere levensvragen? Ik bladerde vorige week in de wachtkamer van de orthodontist door enkele tijdschriften (telefoon vergeten ...). Vroeger vond ik de Cosmo leuk, dus die las ik, en de Cosmo 15 , die was nieuw voor mij.  In de Cosmo 15 vielen op: enkele bewerkelijke dieetrecepten een advertentie voor een bikini bestaande uit drie kleine lapjes Je zal toch jong zijn en je verplicht voelen dat aan te trekken. Het lijkt soms alsof iedereen aan die modetrends meedoet. En om op die leeftijd niet mee te doen en je eigen plan te trekken moet je wel heel sterk in je schoenen staan, en welke tiener staat dat? Je zou bijvoorbeeld katoenen bikini's kunnen breien, zoals ik vroeger deed. Dit ben ik in een geel met zwart gestreepte  wespenbadpak van  Fiorucci,  duiken...

Misschien heb je het programma Waarom zijn we op aarde * gezien, zondagavond? Het ging over moraal: hebben wij een moreel kompas? Of bestaat er niet zoiets als een objectieve norm voor goed en kwaad? Twee mensen gaan het gesprek aan. De één is hoogleraar natuurkunde en gelooft, de ander is documentairemaker en gelooft niet. Leuk dat ze goed naar elkaar luisteren. Heel Engels, die beleefdheid hebben wij hier meestal niet zo. Ze lijken best op elkaar, best maf dat de één gelooft en de ander niet. Volgens mijn man is dat een kwestie van zelfverzekerdheid. Sommige mensen doen gewoon en denken niet overal heel diep over na (ik neem aan dat hij daarbij vooral op de niet-gelover doelt, die voluit op zichzelf vertrouwt en geloof 'niet nodig' heeft). Daar zit wel wat in denk ik. Ik had vroeger een vriendin, die dacht nooit lang na. Ze ging overal spontaan op af. Totdat ze te maken kreeg met diverse tegenslagen. Sterfgevallen. Discriminatie. Ik weet nog goed dat ze me vol v...