Proeven en Geloven

'k Zat laatst gezellig DWDD  te kijken via uitzending gemist. Anouk zou komen. Maar eerst werden we ingelicht over het verschijnsel van de BowWowChallenge. Iemand brengt een dure auto naar de carwash. Dat filmt hij, maar dan zoomt hij uit me de camera, en dan blijkt de dure auto een speelgoedautootje te zijn dat hij onder de douche heeft gezet! Het was dus nep. Ik moest er wel om lachen. 'Wat is er?', vroeg Bud , zonder op te kijken van EuroTruckSimulator2. Ik legde hem uit: Een BowWowChallenge, dat is iets nieuws.' 'Dat je dat nú pas voor het eerst ziet, dat ken ik'. 'Hoe lang ken jij dat al dan?' 'Eén dag', zegt hij. Pfff. Ik dacht wéken. Ik loop wel vaker achter het nieuws aan. Maar nu blijkt het mee te vallen. 'O nee toch, één dag, die haal ik nóóóit meer in', roep ik. Het volgende onderwerp is lavalampen. Iets minder actueel. Ik heb ook een lavalamp! Drie zelfs: een rode, een groene en een blauwe. De blauwe had mijn ma...

Vandaag kijken we naar de woorden van de echtelijke belofte. Zij zijn het  teken van het sacrament van het huwelijk. We lezen het Hooglied en het boek Tobit. Daar leren we weer iets meer over de taal van het lichaam en het huwelijk. Deel I Woord Deel II Sacrament H1 Begin          H1 Verbond H2 Hart           H2 Teken H3 Verrijzenis H3 Wet   De werkelijkheid van het teken Het (kerkelijk) huwelijk is een sacrament dat man en vrouw elkaar toedienen, de aanwezigen zijn getuigen. (Naam), ik wil je man zijn, (Naam), ik wil je vrouw zijn, en ik beloof je trouw te blijven in goede en kwade dagen, in armoede en rijkdom, in ziekte en gezondheid. Ik wil je liefhebben en waarderen, al de dagen van mijn leven. Deze woorden zijn een sacramenteel teken. Een teken dat pas werkelijkheid wordt als het huwelijk volledig is voltrokken, als de echtgenoten 'één...

Sinds de 40-dagen-bloggen-mania volg ik een paar nieuwe blogs. Zo is daar Kliefje . Een huisartsassistente als ik het goed heb praktijkondersteuner. Daar schrijft ze pittige stukjes over. Ik zeg het maar, zodat je bent voorbereid want ik kan me voorstellen dat je via een blog over geloof liever niet geconfronteerd wilt worden met bepaalde lichaamsdelen en de al of niet daarbij horende handelingen. Netjes uitgedrukt. Maarja 't is wel grappig en best wel medisch verantwoord, dus lees hier verder . En kom dan terug. Of blijf, dat mag ook. Hier dan, bedoel ik, hè. Via die blog kwam ik terecht bij de blog van Melody . Soms voel ik me wel een voyeur, maargoed, 't staat allemaal openbaar op het internet. Soms laat ik een berichtje achter zodat ze weten dat ik geen enge gluurder ben. Het begon al met de Latijnse openingstekst: gratia dei sum id quod sum - nihil fit sine causa. Zo uit het hoofd - want laat ik mijn latijnse grammatica nou net kwijt zijn: dank zij God ben ik wat i...

Tussen mijn schrijfsels vond ik een stukje van enkele jaren geleden(!). Over een klassiek geschoolde pianist die in een Indianenstam is gaan wonen. Hij zou bij ons in het dorp komen spelen om geld in te zamelen voor de Indianen. Een interessant verhaal. Hier volgt het stukje dat ik schreef, niet alleen over de Indianen. In Veenendaal Lekker zit ik te lezen in de Mantel van Maarten, het parochieblad van de kerk. Ik lees graag het hele blad, van achter naar voren. Een lang artikel valt op, over de Tarahumara Indianen. Gevraagd wordt een bijdage te leveren, maar ik zie geen gironummer of website. Zondag na Pinksteren is er een viering samen met andere kerken om 10.00, en om 11.00 uur is er een eucharistieviering. Zo worden wij als kerkgangers gesplitst in twee groepen een oecumenische en een eucharistische groep. Een splitsing die ook doortrekt naar binnen, in mij. Waar ga ik heen? Omdat ik weet dat het antwoord zich niet zo eenvoudig laat vinden laat ik de vraag rusten. Verd...

'k Kreeg vandaag post van LinkedIn. Ik heb ooit een profiel aangemaakt, omdat iemand me dat vroeg. Maar ik doe er niets mee. Daarom voeg ik liever geen mensen toe want ik heb een profielletje van niks. Dat ik op non-actief heb proberen te zetten maar dat is niet gelukt, blijkbaar. Toch maar eens aan dat profielletje sleutelen. 'k Heb niet eens een foto. Terwijl overal mijn hoofd staat  te prijken, op instagram, google+ en facebook. 'k Kan schrijven dat ik blogger ben. Dat ben ik ook en dat is héél belangrijk voor mij. Ik zie het eigenlijk als werk, al heb ik dan geen aardse opdrachtgever ROFL. Naast huishouden, kind, man, en eh, een leven? Elke dag weer ergens de moed vandaan vinden, het nut tussen het nutteloze zoeken, geduld beproeven met mijn ahum ook niet zo perfecte medemens, kortom het leven leven dat mij gegeven is (ook niet door een aardse opdrachtgever trouwens, alhoewel daarover valt te twisten). Tot mijn schrik kwamen op LinkedIn, wel vijftig foto's...

In onze cultuur is nog steeds veel schaamte omtrent het menselijk lichaam. Dat is best verwonderlijk in dit post-christelijke, seculiere tijdperk. Je zou denken dat men inmiddels wel alle schaamte overwonnen had nu alles kan en mag. Maar dat is niet het geval. Denk aan ziektes als anorexia, vrouwen die zichzelf lelijk vinden en daardoor minder zelfvertrouwen hebben, de bloeiende plastische chirurgie. Onze cultuur, die er trots op lijkt te zijn dat zij 'het juk van de kerk van zich af heeft gegooid', lijkt zich meteen een nieuw juk te hebben aangemeten. Een juk van perfectionisme, ijdelheid en alles goed moeten doen. Niet moreel goed volgens de kerk, maar goed in de ogen van de wereld om ons heen. Had 'de kerk' dan toch niet iets te vertellen over hoe het nou zit, met ons mensen, als lichamelijke wezens? In deze tijd vinden we dat we zelf de leiding over ons leven (moeten) hebben. Maar in hoeverre lukt dat? En in hoeverre laten we ons leiden door verplichtingen, d...

Bud kondigde deze week aan dat hij een drop party ging organiseren in Minecraft. Nou weet ik wel wat droppen is, maar hoe maak je daar een feestje van? 'De persoon die het feestje geeft, Charlotte, heeft een heleboel grondstoffen en die geeft ze gratis weg.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. Een echte noob ben ik, want ik begrijp absoluut niet waarom iemand, gratis, bergen producten zou willen weggeven. De taak van Bud is, het bouwen van een mooie ruimte voor de drop party. Hij maakt eerst een proefmodel in Creative , waar hij onbeperkt grondstoffen tot zijn beschikking heeft. Maar dan blijkt dat niet alle grondstoffen verkrijgbaar zijn op de server waar het echte feest gaat plaatsvinden. Het wachten is of de admin Dark Prismarine en Prismarine Bricks gaat toelaten op de server. Maar helaas laat hij niet op tijd van zich horen en de bouwplannen moeten worden veranderd.   De originele groene ruimte met Dark Prismarine en Prismarine Bricks. Onder het aangepaste model zo...