Proeven en Geloven

Maargoed, verder met mijn cv: Ik werk in een tuinderij. Daar raak ik van mijn angst af: dat alles mislukt wat ik aanraak : 'k was bang dat er niets uit zou komen als ík zaadjes zou zaaien, maar mijn eerste zaadjes van de Oost-Indische Kers kwamen gelukkig uit. Ik heb ze dit jaar in mijn eigen tuin gezaaid, mijn perk staat er vol mee ! Mooie bloem en ook eetbaar. om te genieten van nutteloze dingen: ik was goed in bloemen snijden terwijl ik me op groenten had willen richten want die zijn tenminste nuttig . Maar bloemen worden ook gewaardeerd. We kunnen genieten en troost ervaren door het kijken naar bloemen, en naar de hele natuur. De bloemstukken in de kerk. De bloemen in tuinen en vensterbanken. om fouten te maken: mijn baas zei bij het schoffelen: als je niets meepikt van de plantjes heb je het niet goed gedaan. In 1998 leer ik mijn man kennen, in dezelfde week dat ik mijn eerste afspraak had om met een pastoor te praten over mijn doop! Dat gesprek vond plaats in de ...

Na mijn afstuderen ging ik op reis, ditmaal naar Indonesië en Australië. Daar ga ik nu niet over vertellen. Ik was dus afgestudeerd maar wist niet wat ik wilde en eigenlijk ook niet precies wat ik kon. In ieder geval blind typen en daarmee vond ik full-time werk in de administratieve sector. Daarnaast deed ik in de weekends een opleiding tot counselor. Toen gebeurde er binnen een half jaar van alles. Mijn oma, mijn zus en mijn moeder werden kort na elkaar opgenomen in het ziekenhuis. Mijn oma had borstkanker waar ze zich dapper doorheen heeft geslagen. Mijn moeder kreeg baarmoederhalskanker. Ze is geopereerd en na een zware tijd kankervrij verklaard. De scheiding van mijn ouders was dat jaar officieel geworden en mijn vader verhuisde naar het buitenland. Van een thuisbasis, waar je lief en leed met elkaar deelt, was geen sprake meer. De ellende bracht ons niet dichter bij elkaar, wat je weleens hoort. Ik kon niet minder gaan werken in mijn baan. Toen besloot ik van mijn...

Vandaag heb ik een afspraak gemaakt met de pastoor. Dat was spannend. We hebben veel vragen: doen we het in een gewone zondagsmis of wachten we langer en nodigen we al onze vrienden en familie uit. Maar wat ook spannend is, is hoe het gesprek zal gaan. Misschien vindt er een gezinsontploffing plaats, is BUD brutaal, zegt vieze woorden. Of de aardappels branden aan. De borden vallen op de grond. De pastoor struikelt over lego die is blijven liggen. Ik heb hem namelijk uitgenodigd voor het eten. Dan is het niet zo officieel, en dan kan ik meteen wat terugdoen. Slavinken worden het denk ik, of gehaktballen met aardappels en sperziebonen. Gewoon Hollandse Pot, want praten over je huwelijk is al spannend genoeg. Naar het volgende deel. Terug naar deel II.

Leggen we nu mijn ervaringen in de kibbutz, de commune en mijn wetenschappelijke stage naast elkaar dan zien we het volgende. In de communevormen: wordt hard en veel gewerkt, met slechts één of zelfs geen vrije dag per week, werktijden tot 9 uur per dag;  begin je onderaan met ongeschoold handwerk, vaak fysiek belastend; verdien je weinig of niets, in het geval van de bhagwancommune kost het zelfs geld (de verdiensten worden geacht op een ander vlak te liggen: dat je er wat van leert. Bijvoorbeeld zelfverzekerdheid). Op de stageplaats: is de belasting mentaal; begin je bovenaan met geschoold werk; verdien je meteen al aardig. Wat heb ik er op tegen om voor een hoop geld met praatjes gaatjes te vullen? Het verdient goed en ik heb er de opleiding voor.  Toen ik voor de groep stond tijdens mijn stage voelde ik mij nederig. Nederigheid is een emotie die de generatie van mijn ouders al lang geleden in de kerkbanken achtergelaten heeft....

De overgang van drie maanden in de commune naar het laatste jaar van mijn studie was groot.  Er bevindt zich een spagaat tussen de praktijk van het harde, ongeschoolde werk in de communes, en de theorie die je leert in een universitaire opleiding. In plaats van vloeren te schrobben en snipperpaden aan te leggen, zat ik nu achter een leeg 'bureau', een tafel in een drukke gang waar iedereen langs kwam lopen. Ik kwam een loopbaantraining - hoe zegt u - geven aan vrouwelijke werknemers, om ze een handvat te reiken om hogerop te komen. Over de bevindingen schreef ik een afstudeeronderzoek onder de titel 'Verklaring van de Intentie tot Loopbaangedrag bij Vrouwen'. Op de cursus kwamen jonge vouwen, oudere vrouwen, sommigen werkten al jaren bij dat bedrijf. Ik mocht hen de gelegenheid geven hun leven onder de loep te leggen en te onderzoeken of ze hogerop wilden. Misschien een andere functie. Of juist minder gaan werken en meer tijd maken voor het thuisfront. Het ging niet...

Nu heb ik nog steeds niet verteld welke kogel door de kerk is:. Wij gaan trouwen! Voor de kerk. We zijn al voor de wet getrouwd. Vieren we het groot of houden we het klein Wit of niet Lang of kort Wat gaan we de rest van de dag doen Vandaag hoorde ik van de pastoor dat je ook kunt trouwen in een gewone zondagsviering. Had ik dat eerder geweten! Verheugd vertelde ik dat aan STUD, maar die ziet het niet zitten om voor vreemden te trouwen. Dan viert hij liever een feestje met vrienden en familie. Hij denkt aan een boot afhuren, een ballonvaart, iets met een kampvuur in de zomer (het is nu oktober), of iets waarbij je allemaal dingen doe in het bos. Was hij niet degene die het klein wilde houden? 'Misschien is dat iets voor een vrijgezellenfeestje...', opper ik. Hij begrijpt het al.  We komen er wel uit. Naar het volgende deel. Terug naar deel I.

Voor de tweede maal in mijn leven zat ik in een commune, ditmaal geïnspireerd door de Indiase guru Osho. Ik heb er de zomermaanden doorgebracht, voordat in het najaar mijn stage begon. Om 6.00 uur dynamische meditatie, qua inspanning te vergelijken met een halfuur hardlopen en een half uur houthakken Om 7.00 uur douchen en ontbijten Om 8.30 uur  meditatief groente snijden Om 9.00 uur werken. Het werk bestond uit praktische werkzaamheden. Bijvoorbeeld snipperpaden aanleggen in de tuin, sorteren en wegbrengen van afval of de was doen en strijken. Thuis hoefde ik weinig in het huishouden te doen. Mijn moeder wilde ons de klusjes besparen waar ze zelf vroeger zo'n hekel aan had. In deze tijd is de basis gelegd voor mijn latere werkzaamheden als huisvrouw  gezinsmanager . Maar de vraag, die steeds duidelijker werd maar nog steeds niet beantwoord was: hoe moest ik straks mijn geld verdienen? In zekere zin vond ik al dat handwerk nuttiger. Maar je verdien...

Terug in Nederland wachtte mij een minder religieus geëngageerde omgeving: de studie psychologie in Groningen. Ik vond het een leuke studie, maar het was me niet duidelijk wat voor werk ik ermee zou kunnen doen. Ik wilde in ieder geval  mensen helpen . Inmiddels was ik erachter gekomen dat ik klinische psychologie te 'klinisch' vond, met zijn witte muren, doktersjassen en pillen. Relatiepsychologie leek me ook leuk maar dat zat ook in de klinische hoek, jammer. Ik koos voor arbeids-, organisatie- en personeelspsychologie.  Hoe vind je de juiste mens voor de juiste werkplek, en anderom. Binnen die vraag kun je je richten op de  fysieke arbeidsomstandigheden (A),  de  sociale aspecten (O), of  de  metrische kant  van het vinden van de juiste persoon voor een bepaalde arbeidsplek  (testpsychologie, P) . Hiermee kon ik mensen helpen in de dagelijkse omstandigheden van de werkplek. Toch voelde ik me onzeker, zou ik dat werk wel kunnen, het i...

'Wat voor mij de weg vóóruit is, dat vinden veel mensen de weg achteruit.'  Ik zat op een openbare basisschool, waar ik eens per week Bijbelles kreeg. Wat ik me vooral herinner zijn de verhalen die de docent vertelde over zijn reizen naar Israël, met dia's. Ook de grondige uitleg van de indeling van de tent met het Heiligste der heiligen, zie het Bijbelboek Leviticus. Hoewel ik het interessant vond en probeerde te luisteren, is dit de enige les geweest waarin ik er ooit uit ben gestuurd - voorzover ik me herinner. Elk jaar in de grote vakantie kwam er een Bijbeltent in ons dorp. Daar kon je dan een week lang komen om te knutselen en naar Bijbelverhalen te luisteren. En te zingen: Blij, blij mijn hartje is zo blij Blij, blij mijn hartje is zo blij Want Jezus is een vriend van mij Daarom is mijn kleine hartje altijd blij Thuis vertelde ik enthousiast over mijn belevenissen in de tent, en mijn ouders glimlachten minzaam. In mijn omgeving werd niet ...

Gisteravond hebben we ovenschotel gegeten van groene kool met aardappelpuree en slavinken. Het was verbazend lekker. Ik heb de kool in reepjes gesneden en geroerbakt met een uitje en knoflook , en dan onderop in een ovenschotel gedaan. Daarop aardappelpuree , in dit geval van echte aardappelen aangevuld met een pakje want er waren niet genoeg aardappelen. Kaas erover. Slavinken bakken en braden, jus maken met het bakvet, water en een 1/4 stuk van een runderbouillonblokje . Lekker, Hollandse kost. Vandaag hadden we courgettetaart, zelfde als op tweede paasdag. 'k Zal het recept eens intypen.

Eindelijk is de kogel dan door de kerk. De wil was er al eerder maar we zagen veel beren op de weg. Wat als mensen ons uit zouden lachen? Moeilijke vragen stellen, of wij wel weten wat wij doen ? Ik had de verdediging al voorbereid, een maliënkolder stond op de naalden. Nu het startschot heeft plaatsgevonden heeft mijn man nieuwe potentiële schutters geïdentificeerd. Het vertellen op de sportclub en aan vrienden ziet hij nog wel zitten, maar op het werk? Kan het toch niet stiekem? Net als mijn zelfgebreide truien, oogstten ook mijn beslissingen op het Pad des Levens nogal eens kritiek. Mijn ouders hadden een hekel aan eenheidsworst , zoals ze dat noemden. Elke keuze die ik maakte om erbij te horen, bijvoorbeeld het dragen van dubbele roze poloshirts en donkerblauwe plooirokjes, daar waren ze niet blij mee. Mijn ouders stimuleerden me om 'mijn eigen keuze' te maken en ze waren dan vooral blij als die keuze toevallig in hún straatje paste. Ik kon dus kiezen tussen doen wat mijn...

Appeltaartje met notenijs Het is toch nog helemaal goedgekomen met het toetje. Pas toen ik zag dat de hoeveelheid Hete Bliksem (stamppot van appel en aardappel) toch wat weinig was, schoot me te binnen dat ik toegezegd had nogmaals een appeltaartje met notenijs te maken (zie vrijdag). Het ijs had ik vrijdag dus al gemaakt. 75 g boter met 75 g bruine basterdsuiker (bij gebrek aan fijne kristalsuiker ) gekaramelliseerd (nu niet aan laten branden). In drie bakjes gegoten, halve appel erbij, en... toen waren de bladerdeegplakjes op. Toen dacht ik aan Apple Crumble: Bloem, boter, suiker en havermout in gelijke delen. Boter door de droge ingrediënten snijden met twee messen en hup op de appel en in de oven, 20 min. op 200 graden Celsius. Experimentos van JUD. Zeer geslaagd volgens de heren, nog beter dan afgelopen vrijdag! En dit was trouwens de hoofdmaaltijd. Hete bliksem met een speklapje.

Gisteravond heb ik een heerlijk toetje gemaakt. Tenminste dat was de bedoeling en gelukkig viel het in de smaak. Ik had appels die zacht begonnen te worden, en een grote zak walnoten van de natuurwinkel. Ik wilde een tarte tatin maken, maar ik had geen geschikte vorm. Omdat onderop karamel moest komen, had ik een vaste vorm nodig. Daarom heb ik crème brûlée bakjes gebruikt. Tarte tatin van appel Ingrediënten 2 appels 75 g boter 75 g suiker 2 plakjes bladereeg 4 bakvormpjes zoals crème brûlée bakjes Smelt de boter, doe de   suiker erbij, laat karamelliseren. Ik had rietsuiker gebruikt, dat was niet handig want daardoor duurde het smelten erg lang. Daardoor werd de karamel te heet en een beetje bitter. Je kunt beter fijne suiker gebruiken. Als het klaar is giet je een laagje in de bakjes. Halveer en schil de appels. Druk een halve appel met de bolle kant naar beneden in de karamel. Daaroverheen vouw je een (half) plakje bladerdeeg. Het dee...

Oktober is rozenkransmaand. Mijn voornemen is om elke dag van oktober een rozenhoedje te bidden, dus één rondje om de rozenkrans. Vorig jaar in de vastentijd heb ik mezelf het bidden van de rozenkrans aangeleerd met behulp van een boekje dat eigenlijk voor kinderen geschreven is. Het is een heel mooi boekje en je kunt er vanaf het begin de rozenkrans mee leren bidden. Er staat bij elk geheim een mooie icoon:  Boekje, samengesteld door Marjolein Heijs-Niessen en pastoor Rudo Franken, rudo.franken@hetnet.nl. Vorig jaar oktober heb ik voor het eerst meegedaan aan de Mariaviering in de kerk. Dat was wel spannend. Sommige onderdelen gingen anders dan in het boekje beschreven, bij de geheimen werd bijvoorbeeld steeds een overweging voorgelezen. Tussendoor werden Marialiederen gezongen. Dinsdagavond om 19.00 wordt de rozenkrans gezamenlijk gebeden in de Mariakapel in de kerk. Het tijdstip is wel passen en meten: BUD moet van vijf tot zes naar atletiek. Als ...