Proeven en Geloven

30 van de 40. Dat was 'em! Stiekem wat ik had verwacht. Carnaval vieren was dit jaar ook niet gelukt. Ik heb al twee jaar een outfitje van een zigeuner-piraat dat op me wacht. Mijn man heeft ook wat gescoord bij de Makro in de uitverkoop. Maar zelfs de plaatselijke optocht in het naburige Oijk is ons niet gelukt, wegens die rottige griep. Maar ik ben blij. Ik heb toch een leerpuntje gehad, namelijk de dingen niet perfect te doen. Keus was helemaal niet mee te doen, en dan is een score van 30 ineens geweldig! Nog een laatste (vasten)keer over muziek. Op de één of andere manier ben ik helemaal in de Keulse carnavalsmuziek gerold. Via mijn persoonlijke carnavalshits van vorig jaar en dit jaar  was ik via Vaanlo al in Duitsland beland. Preciezer, in Keulen. Eerst dacht ik dat het allemaal om één band ging, maar ik heb liedjes gevonden van maar liefst drie bands, allemaal uit Keulen. Paveier met Leev Marie , daar begon het allemaal mee natuurlijk. Dan  Brings - Nur...

Dit is natuurlijk geen nieuwe rubriek, maar eigenlijk een hele oude. Ik ga in teruggaande volgorde de afgelopen week langs. 't Is zo'n mooi weer vandaag, een echte zondag, dat ik eventjes de tuin ingedoken ben. Daar vond ik een dood vogeltje, een pimpelmees en even later ook een hommel die  op krachten moet komen. Ik gaf hem een lepeltje suikerwater en hij viel meteen aan. Verder was 't een zware week. Mijn schoonvader, die al een jaar een gevecht voerde tegen kanker, is dinsdag overleden. Niet dat het op dit moment natuurlijk het belangrijkste is, maar hij las mijn blogs en vond ze grappig. Daarom had ik tijdelijk even geen zin om grappige blogs te schrijven, want ik was me zo bewust dat hij ze nu niet meer kan lezen. Zaterdag ben ik naar de tweede studiedag van de cursus een katholiek geluid geweest. De eerste studiedag ging over het bestaan van een absolute waarheid versus een waarheid die voor iedereen anders kan zijn. Vandaag was het thema Bijbel en wet...

Dit lied is door de eigenaar van YouTube verwijderd. Ik vind dit een mooi, troostrijk lied. De muziek vind ik ook erg mooi, en de beelden.

'Ik vind tulpen de mooiste bloemen die er bestaan', mijmer ik hardop. 'O ja?', zegt mijn man, waaruit ik opmaak dat ik dat even nader moet uitleggen. 'Ze staan zo mooi nuffig rechtop, de groene kleur is zo gaaf en sterk, bijna onwerkelijk, de vorm en de kleur van de bloem is zo onnavolgbaar, ja, tulpig. En als ze gaan hangen, dan gaan ze ook echt helemaal hangen, onbeschaamd en wulps.' 'Ik vind fresia's altijd wel mooi, en ze ruiken zo lekker', zegt hij. Fresia's? Ik heb er weleens van gehoord, maar ik heb geen idee hoe ze eruit zien. Ik zoek het op en zie een heleboel gele bloemen, maar ze zijn er in allerlei kleuren. Net als tulpen. Maar erg mooi vind ik ze niet. En de geur, tja die krijg je niet mee door de telefoon. De volgende dag ben ik ergens voor de lunch. En wat staat daar op tafel? Je zou het bijna raden. Ik ga zitten en probeer de fresia's te ruiken, maar ik ruik niets. 'Ik rook ze al toen ik binnenkwam', zegt ...

Ik blijf nog even bij de muziek hangen, het is allang geen zaterdag meer maar stiekem luister ik ook een hoop muziek op de andere dagen van de week. En, nog eens stiekem, ik geniet ook van de mixen die YouTube voor mij maakt, op basis van mijn smaak. Zelfde zanger, ander nummer, dat werk. En dan een mix van mijn verschillende smaken. Reli, natuurlijk, rock, en rauwe Hollandse muziek. Maarten van Rossem ouch slechte grap Maarten van Roozendaal was mijn ontdekking vorig jaar. Goed, hij moest de eer delen met Wende Snijders maar het blijft een hoop eer. Mooi, gevoelig, de tekst moet ik nog even voor gaan zitten. De Gregoriaanse Rockmuziek waar YouTube dan mee komt sla ik even over, maar jij mag wel luisteren hoor. Ik ben wel into Duitstalig, daarover zweef ik tussen schaamte en logica - er is ook wel het één en ander aan muziek geschreven in het Duits, hoor! Daarna weer Maarten van Roozendaal. Deze heb ik vorig jaar grijs gedraaid moet ik toegeven. Dan volgt 'U zij de gl...

Glorie en verval. Als je goed kijkt, zie je een slak. Sowieso zie je klimop. En die bruine blaadjes, ja, dat was de passiebloem waarover ik vorige zomer nog zo met trots sprak. Waarvan nog rest een verschrompelde vrucht: Een jaar of 15 geleden zaaide ik voor het eerst zaadjes van de passiebloem in onze tuin. Het duurde even, maar na een paar jaar kwamen de eerste vruchten er aan. Die groeiden op de wat oudere takken. Supertrots was ik, en ging meteen uitzoeken of ze eetbaar waren. Gelukkig van wel. Het jaar daarop kwamen er meer vruchten. Ik kon zelfs wat uitdelen, en was helemaal in mijn nopjes. Toen kwam er een strenge winter. Weg passiebloem. Net als nu. Dood. De eerste keer dat 'ie dood was, dacht ik dat ik 'em nooit meer terug zou zien. Ik zag wel de sprieten die af en toe tussen de cobblestones op het terras verschenen, en die blaadjes hadden die best leken op de karakteristieke blaadjes van de passiebloem. Toch had ik weinig hoop, maar alléé, ik zette...

Dit is dag 21 van 40 dagen bloggen.

'Mam, welke mensen ken jij die vegetarisch zijn?' Ik noem mijn zus, mijn moeder en vis ondertussen naar het addertje dat ik hier onder het gras vermoed: "Maar die noem jij zeker pescotarier ?" De diverse categorieën van het vegetarisme heeft hij ooit op school gehad, en daar moeten we ons nu aan houden. Als Asperger houdt mijn zoon Bud van overzicht. Van mensen die zich houden aan hun eigen systemen. Dat kan ik wel beamen, want waarom moet hij anders al die mens-indelingen leren? De opgwonden glimlach die ik krijg, verraadt dat er iets anders aan de hand is. Niemand is vegetarisch! Mensen kunnen niet vegetarisch zijn. Eten kan vegetarisch zijn, maar mensen niet. Toevallig vind ik van wel. Het is taalkundig misschien niet zo netjes uitgedrukt, maar inmiddels wel ingeburgerd, om het zo te zeggen. De eerste hit die je krijgt, als je ' ik ben vegetarisch ' googlet levert het volgende advies op van Onze Taal: De betekenis van vegetarisch is ...

Soms kom je zo'n nummer tegen, waarvan je denkt, waarom zit er geen auto-repeatknop op YouTube? Lady in Black van Urial Heep, gezongen door Ken Hensley is zo'n nummer. Ik hoorde het voor het eerst zo'n half jaar geleden. Het was toen een hele gespannen tijd waarin ik slecht sliep. Als ik wakker werd, viel ik niet meer meteen terug in slaap. Dan ging ik even beneden muziek luisteren. Dit nummer was favoriet. De beat doet denken aan een hartslag en dat werkte op mij heel rustgevend. Gisteren zocht ik es de betekenis van het lied op, en las ik de tekst eens goed. Hieronder maakte ik een snelle vertaling. Een verschijning van een vrouw, gekleed in het zwart, die geweld afwijst en hoop en bemoediging geeft. Maria, denk ik dan. Wat een universeel beeld. Dame in het zwart Op eenzame zondagmorgen kwam ze bij me Haar lange haar woei in de winterse wind Ik weet niet hoe ze me had kunnen vinden Want ik liep in diepe duisternis de sporen van vernietiging waren om me heen ...

Ik ken een jongedame - ik zal geen namen noemen - die een foto van zichzelf op een 'hij vindt me leuk, hij vindt me niet leuk' pagina had gezet. De pagina heette anders, ik weet niet meer hoe maar ik wil er geen reclame voor maken dus noem ik hem gewoon zo. Onder je foto kunnen mensen intypen wat ze van jou vinden. De reacties zijn onder te verdelen in twee categorieën. Óf ze willen bepaalde dingen met je doen, óf ze willen deze dingen absoluut niet met je doen. Beide meningen worden met even krachtige woorden omschreven, die ik niet zal herhalen. Ik heb één tip voor een positief zelfbeeld en die vind je onderaan. Maar eerst wat gedachten aan de hand van bovenstaande situatie. Ik heb aan deze jongedame gevraagd wat ze daar nu leuk aan vindt. Het stomme commentaar wuift ze gewoon weg, dat kan haar niets schelen, zegt ze. Het 'positieve' commentaar vindt ze leuk om te horen. Dat is alles. Ik kan maar moeilijk geloven dat ze er zo weinig waarde aan hecht, waarom doe...

Ik weet, 't is misschien een beetje heiligschennis, Om een roos tussen de snelbinders te klemmen Op mijn eigen fiets Heb ik twee grote tassen Waar de hele vaas wel had ingepast Maar geen motortje Anders dan m'n eigen Dus dan maar de hulpstukkenfiets Van mijn man Kan ik onze zoon weer bijhouden Dat moet namelijk tegenwoordig Vroeger was het andersom Samen hebben we het blommetje weggebracht Zielig en alleen 't Is behelpen dat wel, dat wel... Had ik al gezegd Dat dit roosje geen doornen had? Afgesneden... Dit is dag 17 van 40 dagen bloggen.

Soms loopt je dag een beetje anders dan verwacht. Ben je eigenlijk verdrietig, stopt iemand je ineens een bos rozen in de hand. Weet je ook meteen aan wie je die eigenlijk zou willen geven, maar je durft niet. Ben je net zo blij dat je een dagje alleen thuis bent, is het alleen maar stil in huis. Er zijn geen boodschappen gedaan want je was je telefoon vergeten. Geen biebboek gehaald want dat vergeet je al de hele week. En je wilt er niet nog een keer op uit want je hebt die stilte hard nodig. Zo ben jij nou eenmaal. Op YouTube kun je geen lied vinden dat past bij je stemming. Het gaat je meer om het alleen zijn dan om de letterlijke stilte. Vanmorgen werd je wakker met een liedje in je hoofd, maar je kon er geen gitaarakkoorden bij vinden. Dan klinkt daar opeens een stemmig lied uit de speakers: Nou heb ik nog niets verteld over die bloemen, hè. Ik weet het... Ik heb nog wel meer niet verteld. Zo ben ik nu eenmaal, ik breng het liever naar de Stilte. Ik we...

Te lang geleden is het dat ik een kijkje gaf in de Minecraftwereld van mijn zoon, AutiAuto! Vandaag een korte blik op de treinen. Minecraft is een bouwspel met blokken. Je hebt er normaal gesproken geen treinen. Maar met behulp van een programma, de  Traincraftmod , krijg je de beschikking over diverse treinen. Je kunt zelf rails bouwen, en die rails aansluiten op de rails van je buurman. Hieronder zie je een uitgezoomde kaart. Dat witte stuk land is sneeuw, rechts daarnaast in de grote inham is de wereld van AutiAuto. De volgende foto zoemt daarop in. De gekleurde lijnen zijn de spoorrails. Je ziet de wereld eigenlijk vanuit de ruimte, daarom zie je weinig detail. Boven- en onderaan zie je het dorp van AutiAuto. Dorpen bouwen is niet zijn favoriet, hij bouwt liever machines. En treinrails. Maar ik vind het een mooi dorp. Hij heeft me een treinreis laten zien naar het besneeuwde land. Heel mooi! En dit is dus het station. De groene lijn is de doorgaand...

Vanaf vandaag verschijnt een nieuwe rubriek, Het Kerkkoor, over de belevenissen van een koor in het midden des lands. Het is een plek waar de thee en koffie altijd klaarstaan. Waar vreugde en verdriet nog met elkaar gedeeld worden. Waar getrakteerd wordt op verjaardagen, altijd en véél, van die grote roze koeken, of gevulde koeken, of wafels*. Waar aan zieken een kaartje wordt gestuurd of een bezoekje afgelegd. Maar het is ook dé plek waar mensen soms een toontje lager leren zingen en dat dan óók met elkaar in harmonie. Waar nieuws uit Rome of uit het Aartsbisdom Utrecht altijd even over de tong gaat. Kortom, waar een lach en een traan nog bestaan. Robbie Vandaag stel ik jullie voor aan Robbie. Hij komt oorspronkelijk uit Amsterdam, maar is toch heel bescheiden. Vandaar dat het kon gebeuren, dat Robbie plotseling werd gemist, ongeveer ter hoogte van het derde lied. Net, bij de koffie was hij er nog, we hebben hem allemaal gezien. Waar is hij gebleven? We kijken elkaar aan...

Op een koude vrijdag in de twee-weken-na-de-carnavalsvakantie zijn mijn man  Stud en ik gezellig samen een dagje naar Amsterdam geweest, naar  Nemo  en naar het  Rijksmuseum . Over Nemo schrijf ik nog een aparte post. We kwamen redelijk vroeg aan bij het Rijksmuseum, 11 uur en het was gelukkig nog niet zo druk. Ik vind het heerlijk rustig naar een schilderij te kijken dat ik mooi vind.  Dat kon, al was het bij De Nachtwacht en Het melkmeisje  al meteen erg druk. Schepen Wat ik vandaag veel gezien heb zijn schepen. Niet alleen op schilderijen maar ook bouwwerken. Op de benedenverdieping van het museum stonden diverse modellen. Schepen waren vroeger Neerlands trots, zoals de diverse waterwerken dat nu nog zijn, en daarom zijn er ook zo veel schilderijen van. Vroeger al sprak de zee tot de verbeelding: met de zee werd symbolisch de liefde afgebeeld en met het schip de geliefde. Bovenstaand model van een onderzeeër,  ahum , van toen...